Δεν χρειάζεται να έχεις προσόντα “Baywatch” για να γίνεις ναυαγοσώστης.Αρκεί να ξέρεις κολύμβηση, ν’ αγαπάς το νερό, και να θέλεις να προσφέρεις στον συνάνθρωπο.
Δεν χρειάζεται να έχεις ούτε προσόντα “Baywatch” ούτε ωραίο σώμα, ούτε να είσαι πρωταθλητής κολύμβησης για να γίνεις ναυαγοσώστης. Αρκεί να ξέρεις απλή κολύμβηση, ν’ αγαπάς το νερό, τη θάλασσα και να θέλεις να προσφέρεις στο συνάνθρωπο.
Τους βλέπουμε στις παραλίες κάθε καλοκαίρι στα κόκκινα, έτοιμους να μας δώσουν βοήθεια. Το πιο χαρακτηριστικό επάγγελμα του καλοκαιριού, οι ναυαγοσώστες έτοιμοι να μας δώσουν το φιλί της ζωής και να μας προστατεύσουν πολλές φορές και από τον ίδιο μας τον εαυτό. Απόφοιτοι της Ελληνικής Ναυαγοσωστικής Ακαδημίας, οι ναυαγοσώστες στην Ελλάδα είναι πάντα λίγοι.
Οι ναυαγοσώστες απορροφούνται αμέσως σε θέσεις εργασίας, καθώς υπάρχει τεράστια έλλειψη. Κάθε οργανωμένη και πολυσύχναστη παραλία και πισίνα θα έπρεπε κανονικά να έχει ναυαγοσώστη και υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα, ενώ απαιτούνται 3.500-4.000, υπάρχουν λιγότεροι από 1.000. «Είναι μια δουλειά που δεν τη γνωρίζουν ή δεν τη σκέφτονται οι νέοι, ενώ οι συνθήκες και οι ευκαιρίες είναι πολύ καλές» μας λέει η ναυαγοσώστρια Τζένη Κατσαρού που μετά από χρόνια στις θάλασσες και τις πισίνες βρίσκεται στο τμήμα της Ε.Ν.ΑΚ. που ασχολείται με την εκμάθηση κολύμβησης σε ενηλίκους.
H ιστορία της 39χρονης Τζένης Κατσαρού με το νερό ξεκινά από παλιά και μάλλον δυσάρεστα. Όταν ήταν δώδεκα ετών παρά λίγο να πνιγεί κολυμπώντας. «Οι συγκυρίες μ’ έφεραν ν’ ασχοληθώ με τη ναυαγοσωστική. Μετά τα 4 χρόνια που προσπαθούσα να ξεπεράσω το φόβο μου με το νερό, κατάλαβα πως αυτό έπρεπε να κάνω, να βοηθάω τον κόσμο στη θάλασσα». Παρόλο που έκανε σπουδές νηπιαγωγού και διοίκησης επιχειρήσεων η Τζένη Κατσαρού δεν θα μπορούσε να αλλάξει τη ναυαγοσωστική με τίποτα άλλο.
«Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό μέχρι σήμερα γιατί τα περιστατικά που έχω αντιμετωπίσει είναι μεμονωμένα, πολύ λίγα» λέει η κ. Κατσαρού. Στο βιογραφικό της βεβαίως υπάρχει μια βράβευση για τη διάσωση της παραολυμπιονίκη Τζέσι Σάκσε, το 2005, αυτή ήταν μια από τις πιο δυνατές στιγμές στην καριέρα της.
«Αυτή τη στιγμή έχουμε τρομερή ανάγκη από ναυαγοσώστες», τονίζει η κ. Κατσαρού. «Υπάρχουν παιδιά που εκπαιδεύονται κάθε χρόνο περνάνε από τη Σχολή περίπου 300 άτομα, αλλά δεν ενδιαφέροντα να δουλέψουν σαν ναυαγοσώστες, περισσότερο χρειάζονται το χαρτί της Σχολής, ένα κρατικό χαρτί, για την μοριοδότηση και την απορρόφησή τους σε άλλες εργασίες. Είναι ένα επάγγελμα δύσκολο, ένα επάγγελμα για ευσυνείδητους, καθώς ένα δεκαοκτάχρονο παιδί μπορεί να πάρει την ευθύνη για να μη πνιγεί ένα άνθρωπος».
Ένας ναυαγοσώστης εργάζεται από την 1η Ιουνίου μέχρι τις 31 Αυγούστου σύμφωνα με το Προεδρικό διάταγμα και ότι 400 παραλίες στην Ελλάδα χρειάζεται να έχουν ναυαγοσώστη. Από το 2000 μέχρι σήμερα ο τουρισμός της χώρας έχει γνωρίσει κατακόρυφη άνοδο με περισσότερο κόσμο στις παραλίες αλλά και νέες παραλίες που γεμίζουν κόσμο. Αν σήμερα κάνουμε καταμέτρηση των νέων παραλιών χρειάζονται πολλοί περισσότεροι.
«Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να κάθεσαι κάτω από τον ήλιο για πολλές ώρες και να έχεις την ευθύνη τόσων παιδιών, ηλικιωμένων, ακόμα και ασυνείδητων λουομένων, γιατί έχουμε διάφορες κατηγορίες, ακόμα και μεθυσμένους, γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους χωρίς επίβλεψη, ή αντιμετωπίζουν τον ναυαγοσώστη σαν μπείμπι-σίτερ, αυτοί είναι αλήθεια ότι κάνουν δύσκολη τη ζωή μας. Η δουλειά μας είναι δύσκολη γιατί έχει να κάνει με την ανθρώπινη ζωή και δεν υπάρχει περιθώριο λάθους», παρατηρεί η Τζένη Κατσαρού.
Η ημερήσια προσέλευση των λουομένων σε μια παραλία με ναυαγοσώστη είναι περίπου 500, αυτός είναι ένας μέσος όρος ανθρώπων υπό την επίβλεψή του. Οι ώρες που απασχολείται ένας ναυαγοσώστης είναι από τις 10.30 το πρωί μέχρι τις 5.30. Ο ναυαγοσώστης απασχολείται έξι ημέρες την εβδομάδα.
Όμως τις πρώτες πρωινές ώρες υπάρχει στις μεγάλες παραλίες την προσέλευση ηλικιωμένων και ΚΑΠΗ, οι οποίοι δεν έχουν δικό τους ναυαγοσώστη. Οι άνθρωποι που πνίγονται τους καλοκαιρινούς μήνες στους Έλληνες είναι οι μεγάλοι άνθρωποι και μικρά παιδιά όπως φανερώνουν και τα ποσοστά που θέλουν αυτές τις ηλικιακές ομάδες να φτάνουν στο 62% των πνιγμών που γίνονται στην Ελλάδα.
Ο τρόπος με τον οποίο γνώρισαν οι Έλληνες τον ναυαγοσώστη είναι η δημοφιλής σειρά “Baywatch”. Υπάρχουν δυο κατηγορίες Ελλήνων, οι Έλληνες που τους θαυμάζουν και οι Έλληνες που αδιαφορούν. Με τα χρόνια όλο και πιο συχνά ψάχνουν να βρουν τον ναυαγοσώστη στις παραλίες που επισκέπτονται. Η ναυαγοσωστική κάλυψη δεν είναι επαρκής, και όπως λένε οι άνθρωποι της Ακαδημίας αν δεν γίνουν σοβαροί έλεγχοι δε θα δοθεί ποτέ η δυνατότητα να νιώσουν και οι ξένοι και οι Έλληνες επισκέπτες των παραλιών απόλυτα ασφαλείς.
«Οι πιο ανυπάκουοι απέναντι στον ναυαγοσώστη δεν είναι τα παιδιά αλλά οι μεγάλοι άνθρωποι» διαπιστώνει με βάση την εμπειρία της η κ. Κατσαρού. «Δε θέλουν να τους κάνεις παρατηρήσεις, έρχονται τρώνε και δεν περιμένουν να περάσουν τρεις ώρες μέχρι να μπουν στη θάλασσα, γενικώς είναι οι κατηγορίες που είναι πιο επικίνδυνο να πνιγούν».
Παρόλο που σε πρώτη ανάγνωση ο άντρας ναυαγοσώστης είναι πιο δυναμικός και οι γυναίκες ναυαγοσώστριες έχουν ένα μοναδικό τρόπο να επιβάλλουν την παρουσία τους. «Δε χρειάζεται να είσαι η Πάμελα Άντερσον, αυτό που χρειάζεται είναι να έχεις ψυχή» λέει η κ. Κατσαρού. «Ποτέ σχεδόν δεν αντιμετωπίζουμε τέτοια προβλήματα. Ο κόσμος που φτάνει στις παραλίες, φτάνει πολύ συχνά μόνος του, άντρες και γυναίκες. Ο ναυαγοσώστης τους δημιουργεί ένα αίσθημα οικειότητας, με μια καλημέρα φωτίζονται τα πρόσωπά τους. Με τον ναυαγοσώστη νιώθουν ότι έχουν κάποιον να τους προσέχει, να πουν μια καλημέρα ή ακόμα να τους κάνει μια παρατήρηση φροντίδας να βάλουν το αντηλιακό τους. Είναι ένα σπουδαίο κομμάτι της δουλειάς μας αυτό, η ανάπτυξη της επαφής με τους ανθρώπους. Φυσικά η πιο μεγάλη ικανοποίηση της δουλειάς μας είναι να κάνουμε διασώσεις με επιτυχία και να καταφέρνουμε για παράδειγμα να παραδώσουμε ζωντανά τα παιδιά στους γονείς τους. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση, το μεγαλύτερο παράσημο που παίρνουμε».
Κυρίως ηλικιωμένοι, παιδιά, αλλά και πολλοί νέοι με άγρια παιχνίδια βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο καθημερινά στις παραλίες και τις πισίνες. Συχνά, μην τηρώντας τις συμβουλές των ναυαγοσωστών, λιποθυμούν ή παγιδεύονται στο νερό, με αποτέλεσμα η διάσωσή τους να γίνεται πολύ δύσκολη. Η συμβουλή είναι μία: ακούστε προσεκτικά τις οδηγίες των ναυαγοσωστών. Είναι οι «δικοί μας άνθρωποι» σε κάθε παραλία.
Πηγη: thetoc.gr
