Του Στάθη Συμιανάκη
Με τον νόμο 4093/12 (παρ Η2) της κυβέρνησης Σαμαρά, καθιερώθηκε η δυνατότητα εκμίσθωσης αυτοκινήτων ιδιωτικής χρήσης (ΕΙΧ),μέχρι 9 θέσεων, με οδηγό. Όχι, δεν ανακαλύφθηκε ξανά ο τροχός! Απλά θεσμοθετήθηκε μια υπηρεσία που υπήρχε ήδη σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο. Οι οδηγοί των εκμισθούμενων οχημάτων θα έπρεπε να διαθέτουν απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης, πιστοποιητικό γλωσσομάθειας επιπέδου Β2 και λευκό ποινικό μητρώο.
Τα δε οχήματα να είναι προδιαγραφών (εκπομπών ρύπων) “euro 5” ή νεότερων και ηλικίας μικρότερης των 7 ετών για τα κλειστού και των 9 ετών για τα ανοικτού τύπου. Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, επρόκειτο για μια υπηρεσία υψηλότερων προδιαγραφών σε σχέση με οτιδήποτε άλλο στις ελληνικές επιβατικές μεταφορές,αφού και ο οδηγός θα διέθετε στοιχειώδεις γνώσεις και το όχημα θα ήταν σύγχρονο και ασφαλές.
Οι “δυσκολίες” που επέβαλε ο νόμος στους επαγγελματίες,με στόχο να μην υπάρξει άμεσος αντγωνισμός για τα ταξί,ήταν αφενός η έγγραφη προκράτηση και αφετέρου το δωδεκάωρο της μίσθωσης. Το ΕΙΧ με οδηγό δεν θα μπορούσε να επιβιβάσει έναν άνθρωπο από τον δρόμο αλλά ούτε και επόμενο πελάτη αν δεν είχαν κλείσει 12 ώρες από την έναρξη της προηγούμενης μίσθωσης.
Σταδιακά, ο χρόνος μίσθωσης κατέβηκε στο εξάωρο,καθιστώντας πιο ευέλικτη την υπηρεσία. Τίποτα όμως στην Ελλάδα δεν γίνεται χωρίς παρενέργειες. Εκμεταλλευόμενοι την απουσία τακτικών ελέγχων,παρεισέφρησαν στον χώρο άτομα που δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις του νόμου,υποκλέπτοντας το μεταφορικό έργο των νόμιμων επαγγελματιών. Οι παράνομοι αυτοί επαγγελματίες, πήγαιναν οπουδήποτε εκτός ίσως από τους κεντρικούς χώρους των αεροδρομίων και των λιμανιών.
Επιπλέον, η πλατφόρμα Uber,άρχισε να χρησιμοποιεί τα ΕΙΧ με οδηγό στην Αθήνα,καταφέρνοντας σταδιακά να εδραιωθεί. Σ’αυτό το σημείο ξεκίνησαν και οι ακραίες αντιδράσεις από την πλευρά των ιδιοκτητών ταξί, ενός κλάδου ιδιαίτερα “κακομαθημένου” από την εκάστοτε πολιτική εξουσία. Μιας συντεχνίας που είχε μάθει να τα έχει όλα χωρίς να δίνει σχεδόν τίποτα. Επαγγελματιών που πουλούσαν μια άδεια 100 ή 200 χιλιάδες ευρώ, εκδίδοντας τιμολόγιο για 2 χιλιάδες και οι οποίοι έβλεπαν το “lower” στα αγγλικά σαν πτυχίο πανεπιστημίου!
Η κυβέρνηση Τσίπρα,το 2018,για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους,υπέκυψε στο αίτημα του συγκεκριμένου κλάδου και ψήφισε τον νόμο 4530/18, με τον οποίο έγινε σχεδόν αδύνατη η εκμίσθωση ΕΙΧ κατόπιν τηλεφωνικής ή ηλεκτρονικής διαμεσολάβησης (άρθρο 13) αλλά και αρκετά δύσκολότερη η διαδικασία γενικά (άρθρο 20).
Λίγες μέρες μετά την ψήφιση του νόμου,η Uber αποχώρησε από την Ελλάδα και κατέστησαν αμέσως άνεργοι εκατοντάδες νόμιμοι οδηγοί, νομίμως εκμισθούμενων αυτοκινήτων. Μαζί με τους πρώην συνεργάτες της πλατφόρμας όμως επλήγησαν και οι μικροϊδιοκτήτες τέτοιων οχημάτων που δραστηριοποιούνταν στην επαρχία και δεν είχαν καμια σχέση με εκείνη. Γιατί μπορεί η μίσθωση να έχει γίνει πια τρίωρη, αντί εξάωρη, όμως το γεγονός ότι επιβαλλεται πλέον να δηλώνεις κάθε επιβίβαση-αποβίβαση σε πλατφόρμα του Υπουργείου Μεταφορών (είναι έτοιμη άραγε;) και να λαμβάνεις ελάχιστο κόμιστρο 180 ευρώ ανά τρίωρο (επόμενη τροπολογία), δεν αποτελεί και τον ορισμό της ευελιξίας! Ολική επαναφορά λοιπόν για το μονοπώλιο των ταξί και το σωματείο του κου Θύμιου Λυμπερόπουλου, σε βάρος πολλών επαγγελματιών που είχαν επενδύσει στον χώρο.
Και με σύμμαχο για την τότε κυβέρνηση, το γεγονός ότι δεν υπήρχε κανένας συνδικαλιστικός φορέας που να προστατεύει τους επαγγελματίες της εκμίσθωσης με οδηγό. Και συνεχίζει να μην υπάρχει γιατί η υπηρεσία παρέχεται από ένα ευρύ φάσμα επιχειρηματιών,που κυμαίνεται από τον ιδιοκτήτη του ενός οχήματος μέχρι την πολυεθνική εταιρεία Rent a car… Η νεοσύστατη κυβέρνηση πρέπει να μεριμνήσει για την αναθεώρηση του νομικού πλαισίου με στόχο την εξυγίανση της υπηρεσίας αλλά και των επιβατικών μεταφορών γενικότερα.
Η βελτίωση των υπηρεσιών μεταφοράς προσώπων θα συμβάλει στην αναβάθμιση τόσο του τουριστικού προϊόντος όσο και της ποιότητας ζωής των μόνιμων κατοίκων.
Γι’αυτόν ακριβώς τον λόγο επιβάλλεται να επισπευσθεί.
