Γράφει ο Γιώργος Μπαφίτης, Πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Πάρου – Αντίπαρου
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, η φετινή χρονιά φαίνεται ότι θα είναι μια καλή χρονιά για τον Ελληνικό τουρισμό. Αυτό όμως θα πρέπει να μας καθησυχάζει;
Μήπως αυτή η αναμενόμενη αύξηση του τουρισμού στη χώρα μας, οφείλεται στο γεγονός ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα αυτή την χρονιά δεν βρίσκεται σε έξαρση όπως πέρυσι; Μήπως τα τρομοκρατικά και άλλα γεγονότα που συνέβησαν στην γειτονική μας χώρα, την Τουρκία, αλλά και κάποια στην Αίγυπτο, βοήθησαν το ευρωπαϊκό κυρίως τουριστικό ρεύμα να μετακινηθεί προς τη χώρα μας κι σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Βουλγαρία;
Σε όλα τα παραπάνω εύλογα ερωτήματα η απάντηση είναι ότι όλα σχετίζονται μεταξύ τους. Γι’ αυτό θα πρέπει με νηφαλιότητα και ψυχραιμία να δούμε το πρόβλημα του τουρισμού στις πραγματικές του διαστάσεις και να μην παρασυρόμαστε σε βαρύγδουπες ανακοινώσεις που έχουν να κάνουν μόνο με αριθμούς και οι οποίες πολλές φορές κρύβουν τα προβλήματα και φέρνουν απλά ένα εφήμερο εφησυχασμό.
Υπάρχουν πράγματι αρκετά προβλήματα τα οποία ταλανίζουν τον Ελληνικό Τουρισμό εδώ και χρόνια, αλλά θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα σε τρία, τα οποία τα θεωρώ πολύ σημαντικά γιατί υποσκάπτουν τα θεμέλια πάνω στα οποία έχει κτιστεί το Ελληνικό Τουριστικό οικοδόμημα και τα οποία είναι
1. Η έλλειψη βασικών έργων υποδομής, όπως βελτίωση λιμανιών, βελτίωση και κατασκευή νέων μαρίνων, βελτίωση των υπαρχόντων αεροδρομίων κ.λ.π.
2. Η έλλειψη καλά εκπαιδευμένου προσωπικού στον τουριστικό τομέα
3. Η υπερφορολόγηση του τουριστικού τομέα.
Στο πρώτο και το τρίτο πρόβλημα την κύρια ευθύνη την έχει η Ελληνική Πολιτεία η οποία όλα αυτά τα χρόνια δεν φρόντισε αλλά και δεν φροντίζει να κάνει ένα σωστό προγραμματισμό επενδύσεων συνδεδεμένο με την κύρια πηγή εσόδων της Ελληνικής Οικονομίας που είναι ο Τουρισμός.
Αυτό έχει ως συνέπεια, σημαντικοί χώροι υποδοχής τουριστών όπως είναι τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, οι μαρίνες να βρίσκονται σε άθλια κατάσταση και να θυμίζουν ότι ανήκουν δυστυχώς σε τριτοκοσμική χώρα.
Η ίδια η πολιτεία επίσης στα πλαίσια αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και της ανεύρεσης οικονομικών πόρων, έρχεται με σκληρά φορομπηχτικά και άδικα μέτρα (όπως η διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, η άυξηση του ΦΠΑ, η αύξηση φορολογικών συντελεστών, ο νέος φόρος διανυκτέρευσης, η αύξηση ασφαλιστικών εισφορών) να απαξιώσει και να αφανίσει στο τέλος, το πιο υγιές οικονομικό κομμάτι που της έχει απομείνει και λέγεται τουριστικός τομέας.
Είναι γεγονός ότι σήμερα μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες (κάποτε ναυαρχίδες του ελληνικού τουρισμού) αντιμετωπίζουν ένεκα δανείων και υπερφορολογήσεων σημαντικά οικονομικά προβλήματα, για την αντιμετώπιση των οποίων θα χρειαστεί το ιδιοκτησιακό καθεστώς να πάψει να είναι ελληνικό. Τι κρίμα!
Για την αντιμετώπιση αυτών των δύο προβλημάτων θα μπορούσε πολύ απλά να υπάρξει ένας σωστός προγραμματισμός επενδύσεων κυρίως μέσα από Κοινοτικά Προγράμματα και μια φορολόγηση των τουριστικών μονάδων τέτοια, που να οδηγεί σε δυνατότητα επενδύσεων και ανάπτυξης, με τελικό στόχο την αύξηση των φορολογικών εσόδων και όχι σε υπερφορολογήσεις που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρη καταστροφή.
Άφησα τελευταίο, την έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού που παρατηρείται στον τουριστικό τομέα και όχι μόνο, όπου κατά κύριο λόγο υπεύθυνοι είναι τόσο η Πολιτεία όσο και οι εμπλεκόμενοι φορείς.
Είναι απαράδεκτο η Ελλάδα ως μια από τις πλέον τουριστικές και πολιτιστικές χώρες στον κόσμο και με το δεδομένο ότι όλη σήμερα η οικονομική της ανάπτυξη βασίζεται κατά κύριο λόγο στον τουρισμό, να μην διαθέτει Τουριστικές Σχολές εγνωσμένης αξίας που θα παράγου εξειδικευμένο προσωπικό ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί πλήρως στις αυξημένες υποχρεώσεις που επιφέρει η σημερινή τουριστική πραγματικότητα.
Θα πρέπει για την αντιμετώπιση αυτού του τόσο σημαντικού προβλήματος να υπάρξει άριστη και εποικοδομητική συνεργασία της Πολιτείας πρώτα (Υπουργείο Τουρισμού και Υπουργείο Παιδείας) μαζί με τους εμπλεκόμενους τουριστικούς φορείς, ώστε να αλλάξει όλο το καθεστώς που διέπει σήμερα την τουριστική εκπαίδευση και να εκσυγχρονιστεί εκμεταλλευόμενο τα επιτυχημένα μοντέλα που υπάρχουν σε χώρες λιγότερο από εμάς τουριστικές, όπως π.χ. η Ελβετία.
Είναι χαρακτηριστική και άξια αναφοράς η αγωνία όλων των επιχειρηματιών, που στα πλαίσια αναβάθμισης της ποιότητας του τουριστικού τους προϊόντος αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο μεγάλα προβλήματα εξεύρεσης ικανού και ειδικευμένου προσωπικού.
Θέλω να ελπίζω ότι όλες οι ανωτέρω διαπιστώσεις δεν θα μείνουν για άλλη μια φορά «απλά διαπιστώσεις», αλλά θα προβληματίσουν και θα ενεργοποιήσουν όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, ώστε να παρθούν άμεσα και αποτελεσματικά μέτρα, που θα βοηθήσουν τον τουριστικό μας τομέα να αναγεννηθεί αλλά και την χώρα μας να ξεφύγει από την μίζερη και δυσάρεστη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει.
