Ομάδα επιστημόνων μηχανικών από την Βρετανία και την Ιταλία, ανακοίνωσε ότι βρήκε την απάντηση στο ερώτημα, γιατί δεν πέφτει ο ύψους 58 μέτρων πύργος της Πίζας που χρονολογείται από το 1280 καθώς παρουσιάζει μια κλίση 3-4 μοιρών και εξακολουθεί να παραμένει όρθιος παρά τους τέσσερις ισχυρούς σεισμούς που έχουν σημειωθεί στην περιοχή στα 500 χρόνια της ύπαρξης του.
Η ερευνητές αποδίδουν την σταθερότητα του πύργου της Πίζας στο μαλακό έδαφος πάνω στο οποίο έχει χτιστεί. «Η ειρωνεία βρίσκεται στο ότι, το ίδιο αυτό μαλακό έδαφος που προκάλεσε την κλίση και έφερε τον Πύργο στα όρια της κατάρρευσης, ήταν αυτό που συνέβαλε στο να αντέξει στις σεισμικές επιδράσεις», δηλώνει ένας από τους ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ, ο καθηγητής Τζώρτζ Μυλωνάκης.
Σύμφωνα με τους μηχανικούς, ο συνδυασμός της ανθεκτικής κατασκευής του Πύργου και του μαλακού εδάφους κατά την διάρκεια των σεισμού δεν δημιουργεί ταλαντώσεις. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κατασκευή αυτή να έχει σχεδόν τον καλύτερο δείκτη της λεγόμενης δυναμικής αλληλεπίδρασης κτίσματος και εδάφους, με τον οποίο οι μηχανικοί αξιολογούν την σταθερότητα ενός κτιρίου κατά την διάρκεια σεισμού.
Ο καθηγητής Τζώρτζ Μυλωνάκης από το τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του πανεπιστημίου του Μπρίστολ, προσκλήθηκε να συμμετάσχει στην ομάδα 16 ερευνητών υπό την εποπτεία του Καθηγητή Camillo Nuti του Πανεπιστήμιου της Ρώμης 3 (Roma Tre University), για να μελετήσουν το μυστήριο της Κλίσης του Πύργου της Πίζας, που προβληματίζει τους μηχανικούς επί χρόνια.
Τα αποτελέσματα της μελέτης των 16 Βρετανών και Ιταλών μηχανικών έχουν ήδη παρουσιασθεί σε διεθνή ομάδα εργασίας και τυπικά θα ανακοινωθούν στο 16η Ευρωπαϊκή Διάσκεψη Σεισμών και Μηχανικής (16th European Conference in Earthquake Engineering) που θα πραγματοποιηθεί στην Θεσσαλονίκη, στο διάστημα 18-21 Ιουνίου.
Ποιός είναι ο καθηγητής Γιώργος Μυλωνάκης
Πριν μεταβεί στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ ο καθηγητής Γιώργος Μυλωνάκης υπηρετούσε στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών.
Ειδικεύεται σε Γεωτεχνική Σεισμική Μηχανική, Υπολογιστικές Μεθόδους, Διάδοση Μηχανικών Κυμάτων και Αλληλεπίδραση Εδάφους-Κατασκευής με έμφαση σε αντιστηρίξεις και κατασκευές θεμελιωμένες σε πασσάλους. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο απ΄ όπου αποφοίτησε το 1993. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές με υποτροφία στο Εθνικό Κέντρο για Αντισεισμική Έρευνα (NCEER) του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης (SUNY) στο Μπάφαλο, απ’ όπου έλαβε Διδακτορικό Δίπλωμα το 1996.
´Εχει διατελέσει ‘Εμμισθος και Μεταδιδάκτωρ Ερευνητής στο SUNY-Buffalo από το 1993 έως το 1998, και στη συνέχεια Επίκουρος και Αναπληρωτής Καθηγητής με Μονιμότητα στο City University της Νέας Υόρκης από το 1997 έως το 2004. Κατέχει επίσης ακαδημαϊκές θέσεις στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος ´Αντζελες (UCLA), ως Πάρεδρος Καθηγητής (2010-), και στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ ως Καθηγητής (2013-).
Οι διακρίσεις του περιλαμβάνουν το Διεθνές Βραβείο Έρευνας Prakash (2002), το Βραβείο Εξαιρετικής Απόδοσης του City University of New York (1999), και πρόταση για το Βραβείο καλύτερης επιστημονικής δημοσίευσης από την Ιαπωνική Εταιρία Γεωτεχνικής Μηχανικής (2001).
Έχει διατελέσει Επιστημονικός Υπεύθυνος, Μέλος ερευνητικής ομάδας ή Αξιολογητής σε περισσότερα από 15 ερευνητικά προγράμματα, χρηματοδοτούμενα από την National Science Foundation (NSF), το Multidisciplinary Center for Earthquake Engineering Research (MCEER), την Shimizu Corporation, τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) και το Υπουργείο Παιδείας της Έλλάδας, και άλλους φορείς.
Είναι συγγραφέας ή συν-συγγραφέας περισσοτέρων από 200 επιστημονικών δημοσιεύσεων (άνω των 60 σε διεθνή περιοδικά) και κριτής σε 33 διεθνή περιοδικά.
(Με πληροφορίες απο ΑΠΕ)
